sábado, 5 de febrero de 2011

Con mi boca de carmín batalla




Mary-Jean Richardson
Imagen tomada del blog:
http://artodyssey1.blogspot.com/2011/02/mary-jean-richardson.html

Con mi boca de carmín batalla

Es tan sólo un minuto
60 fracciones de disgusto
en que vuelvo a estar tan gris
pensado en ti.
Después me borro la boca
para no decirte tantas cosas
que debiera no decir.
Me pinto una nueva
de carmín.




Una boca diminuta
por la que sólo entra y sale el aire
mientras exhalo
algún cobarde
cobarde
cobarde

Y me quedo satisfecha
porque ya no necesito
columpiar palabra alguna entre las teclas
porque ya sin escribir lo dije todo
con mi boca tan pequeña
de carmín batalla.


Amb la meva boca de carmí batalla

És tan sols un minut
60 fraccions de disgust
en que torno a estar tant gris
pensat amb tu.
Després m’esborro la boca
per no dir-te tantes coses
que no hauria ja de dir.
En pinto una nova
de carmí.

Una boca diminuta
on només entra i surt l’aire
mentre exhalo
algun covard
covard
covard

I em quedo prou satisfeta
perquè ja no en cal gronxar
cap paraula entre les tecles.
Perquè sense escriure’t  
t’ho he dit tot
amb la meva boca tan petita
de carmí batalla.

5 comentarios:

julia rubiera dijo...

esta asturiana te da miles de gracias por compartir tan bellisimo poema, te manda un besin muy grande, te desea feliz fin de semana y decirte que en mi bloc tengo unas rosas para ti.

CARMELA REY dijo...

Me ha encantado esa boca de carmín, que aunque pequeña se atreve a decir: cobarde.
Es un poema intimista donde la desesperanza se auna a la decisión de avanzar hacia otro camino.
Un abrazo

Gabriel Bevilaqua dijo...

Bellísimo, Mayde; y en tu voz, incomparable.

Abrazos.

María Socorro Luis dijo...

Qué poema tan lindo, Mayde--
Una buena solución...

Abrazos. Soco

Pedro F. Báez dijo...

Y de esa boca de carmín-batalla, brota mucho más que la palabra 'cobarde': de esa boca brota también la poesía hecha joya. Un gran abrazo de salitre para la Mujer de Aire.